16 - 02 t/m 22 - 02

  

 Miljoenschorpioenhaakjesschildtuinbeestachtige kruiperd.
Nice. (reprise)

  

 Vandaag zei iemand over hulpverlening hier:
"The fact that you can't change everything
 doesn't mean that you don't have to do anything.."
Mooie gedachte om te onthouden!

 

 Het leek me zo leuk om zelf een taart te bakken.
Ben je eindelijk zo ver op je vrije zaterdagmiddag;
moet je precies 165 gram afwegen...
Lang leve m'n persoonlijke balansman!

 

Voor het avondeten nog een rondje wandelen over de estate.
Weilandjes, koeien: 't is net 'n achterhook!

 In het omhulsel van de nacht,
want zo voelt het hier echt om zeven uur 's avonds,
scheren ze in polonaise over onze hoofden.

 Op het ritme van de brakke cardan-as
zakken we langzaam het Zomba plateau af,
door het gouden licht van de avond.

Me buigend over ons vuurpotje hier,

blaas ik ook de openhaard in Zieuwent aan.

09 - 02 t/m 15 - 02

Mais in avondlicht.
Malawianen zien voornamelijk potentiële "nsima" (= kleefdeegavondeten),
maar zo mag de plant er toch ook zijn.

Waar rook is....
is lekkers!
Jullie in de vrieskou en wij onder het rookparasolletje...

 DE Wilde Orchidee.
Mooi toch.
(de paarse is ng mooier...)

 Ooit zo'n mooi luchtkasteel gezien?
Over silverlining gesproken, wat briljant.
 - En wie zou er wonen?

 'Trouwe viervoeter' begin ik hier wel beter te begrijpen. Tom en Jess heten ze; immer enthousiast.
Momenteel bewaken ze ons zelf gesprokkelde openhaardhout....

Problemen met de watervoorziening.
Kraan met zanderig rood pisstraaltje...
Mmm een douche zou toch wel lekker zijn.
Jeroen bedacht een goeie oplossing!

En dan met de bijbel als softwear....?

Met ons gaat het goed....

Eef is blij...

ik ook!

met elkaar!

en met  dit..

prachtige huis,

met dit uitzicht 

 het Zomba plateau in de buurt,

 

het zwemparadijs iets verder weg,  

 

bijzondere buren

 en lekker eten.

Tot slot met de tabak drogerij... ruikt heerlijk!

Woensdag operatiedag

Zomba, 16 februari 2011.

Om half zes in de ochtend, een uur voordat mijn wekker af zal gaan, word ik gewekt door een enorme regenbui met wat gerommel in de verte. Dit is bijzonder, want meestal komen de buien pas in de loop van de dag opzetten. Wat een geweld op de vroege morgen. Het batert op dak, en klettert via de verzamelgoten naar beneden in de betonnen geul om het huis. De lucht koelt al snel lekker af, en een fris briesje komt door de hor de slaapkamer binnen.

Ik ben 's ochtends snel te activeren, en ook vandaag is deze bui genoeg om m'n brein alweer goed te laten draaien. Mijn gedachten dwalen af naar gisteren, woensdag operatiedag, aan hoe ik met een botte handzaag mijn eerste bovenbeensamputatie zelf deed. Het was bij een man op leeftijd met een geïnfecteerde onderbeensstomp, die maar niet wilde genezen. Aan het eind van m'n dag, voordat ik  rustig naar huis kon gaan, wilde ik eerst nog bij hem kijken op de afdeling, en me ervan vergewissen dat hij het goed maakte. De oude baas zat op zijn bed, in halve kleermakerszit (;-), en at  uit twee ge-emailleerde kommetjes. In het ene zat witte, stijve maispap, waarvan hij balletjes draaide. In het andere zwommen een paar kleine, zilverkleurige visjes in een rood sausje, waar hij de balletjes indoopte. Een prima hapje als je nog maar twee tanden bezit. Ik vroeg hoe het ging en het antwoord was 'best'. Ik spiekte onder zijn doekje, dat hij als een soort pyamajurk om zijn lijf had geknoopt, en zag dat het verband om de stomp nog droog was. Geen tekenen van een nabloeding dus voorlopig, dacht ik opgelucht.

Buiten hoor ik de vogels kwetteren en de nachtwakers onbegrijpelijk praten in Chichewa.

 Vandaag doe ik de grote visite op de mannenafdeling. Ook moeten Jeroen en ik ons visum verlengen in de stad. Genoeg reden om maar eens thee te gaan zetten.

Terwijl het water aan de kook raakt doe ik wat ochtendgymnastiek en kijk naar buiten. De regen is gestopt, en de wereld lacht me fris en vol bloemen toe.

Eva

02-02 t/m 08-02

  Deze gerespecteerde bambo is blind.
Het mooiste beeld dat hij zich nog voor de geest kan halen is, zo vertelde hij, dat van de eetbare sprinkhanenplaag die hij verjoeg van Zomba plateau als jonge vent, 60 jaar geleden.
Tegelijk een verwoestend gevaar en een lekkernij.

 Massale stroomuitval na onweer in Zomba vanavond.
De pizzeria draait nog op een generator,
en hoewel de oven de geest heeft gegeven
 luiden we het weekend in met steak, chips en
Kuche Kuche bier of course!

Malosa, Zomba -region:
Kippen wachten de bui af, op de markt nabij Sint Luke's mission hospital,
alwaar we net voor het eerst een kijkje hebben genomen.

 

Fruitbats kijken

vanuit hun upside-down-positie handenwrijvend en aandachtig toe

hoe wij onze zondagmiddaglunch opeten. Nice.

 Koeienstal iets verder de berg af, behorende bij het estate hier,
waar we vandaag een afspraakk maakten voor
een halve liter verse melk per dag.
Koffie verkeerd there you come!

 Het Huis
(van Malawi)

Veel Kleur, er wordt hard gewerkt, maar ook flink ge-chilled.
Heb op deze manier ook vier operatiemutsjes laten maken,
omdat er op de OK in het ziekenhuis geen disposables zijn.

26-01 t/m 01-02

 

Zomba Central Hospital; de polikliniek.
In de loop van de middag is, zoals elke dag,
 de 'outpatient department'
nagenoeg volledig out of patients.

 

Zelf geklust anti-muggennest
@patersplacecaravan......
Nooit een saai moment hier, for sure! :-)

 Theeplantages nabij Blantyre;
tussen de regelmatige donkergroene struikjes
 af en toe een stel plukkers met manden vol.
Ook nog verkopers van zoete banaan en rammelende avocado's.

 Een heel gekke theevisite
op zondagmiddag.
Alsof je in een ouderwetse Engelse detective beland bent,

en dan blijkt de reïncarnatie van Bowie reeds een feit!

  Bizar om te midden van schaarste te leven.
Carpoolen een noodzaak,
mensen die weekenden bij pompstations doorbrengen,
of hier, in de rij voor paraffine lampenolie.

 

 Handen in handen.
Zo gaaf om te zien hoe hier men elkaar helpt. Overal mee.
Hier op de binnenplaats van het ziekenhuis.

 

Purple haze, lilac shade...
Wat een uitzicht hier!
En in de verte een dikke bui boven Phalombe.